Ένα από τα πιο καυτά ζητήματα την περίοδο που διανύουμε είναι το θέμα της θέρμανσης στις πολυκατοικίες. Με δεδομένη την κρίση και την αδυναμία πολλών συμπολιτών μας να ανταποκριθούν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις, ένας τεράστιος αριθμός πολυκατοικιών μένει με κλειστά καλοριφέρ. Πολλοί είναι αυτοί που καταφεύγουν σε εναλλακτικές όπως είναι οι ηλεκτρικές συσκευές ή οι σόμπες. Η ανάγκη για αυτονομία θέρμανσης λοιπόν καταγράφεται ως  μια διαρκώς αυξανόμενη ανάγκη. Ας δούμε λοιπόν πως η ελληνική νομοθεσία διευκολύνει ή όχι μια τέτοια λύση για τις πολυκατοικίες.

Ο νόμος που ισχύει για τις πολυκατοικίες ψηφίστηκε το 1929, βασιζόμενος στο βελγικό δίκαιο του 1924, του οποίου η λογική εκπορεύεται στο ναπολεόντειο νόμο περί οριζόντιας ιδιοκτησίας του 1804!!! Από τότε τροποποιήσεις δεν έχουν γίνει άρα για αυτονομία θέρμανσης ούτε λόγος.

Τα καταστατικά των πολυκατοικιών θα μπορούσαν να ρυθμίσουν κάποια πράγματα, όμως για να γίνει μετατροπή καταστατικού χρειάζεται η σύμφωνη γνώμη του 100% των ιδιοκτητών.

Αν ένας ιδιοκτήτης αποφασίσει να κλείσει τα σώματα του καλοριφέρ, το αν θα πληρώνει για τα κοινόχρηστα ή σε ποιο ποσοστό θα συμμετέχει εξαρτάται από τον κανονισμό της πολυκατοικίας. Σε πολλές από αυτές βέβαια ο κανονισμός προϋπάρχει της αυτονομίας θέρμανσης.

Αν ο ενοικιαστής ενός διαμερίσματος αρνείται να καταβάλλει τα κοινόχρηστα, η ευθύνη είναι του ιδιοκτήτη, ο οποίος με τη σειρά του θα πρέπει να κινηθεί δικαστικώς ενάντια στον ενοικιαστή.

Μια από της δυνατότητες που δίνει η τεχνολογία για αυτονομία θέρμανσης είναι οι ατομικοί λέβητες φυσικού αερίου. Για να μπορέσει όμως κάποιος να τον εγκαταστήσει στο διαμέρισμά του θα πρέπει να εξασφαλίσει την έγκριση του 50% συν μιας ψήφου από τη γενική συνέλευση των ιδιοκτητών.

Αυτή είναι μια σύνοψη για τα παράλογα και όμως ελληνικά στον τομέα της θέρμανσης. Λύσεις όμως για αυτονομία θέρμανσης υπάρχουν πολλές και ο καταλληλότερος να σας παρέχει αυτές τις λύσεις είναι ο επαγγελματίας υδραυλικός.